بررسی ویژگی های سیستم ایمپلنت 3A از دیدگاه ماکرو دیزاین و میکرو دیزاین

چکیده

روش های جدید پر کردن جای خالی دندان، اقدام مهم و حائز اهمیتی میباشد. با پیشرفت علم و تکنولوژی، روش های نوینی، جایگزین استفاده از دندان به صورت مصنوعی شده است که این تکنیک ها علاوه بر حفظ زیبایی دندان، جایگزین مناسبی برای رفع مشکلات دست دندان های مصنوعی در گذشته میباشند. در واقع ایمپلنت های دندانی تثبیت کننده ای هستند که به عنوان جایگزین برای ریشه ی دندان طبیعی از دست رفته استفاده میشوند. استخوان اطراف ایمپلنت نقش کلیدی در حمایت و حفظ پایداری ایمپلنت دارد و از بین رفتن تدریجی آن موجب کاهش پایداری آن میشود. تا به امروز مطالعات زیادی در زمینه ایمپلنت دندان در عرصه های مختلفی اعم از:  جراحی فک و دندان، بیومکانیک، بیومواد، ایمونولوژی و میکروبیولوژی، علوم اعصاب دندانی، مراقبت های بعد از جراحی ایمپلنت و غیره انجام شده است. در این پژوهش، به بررسی ویژگی های سیستم ایمپلنت 3A از دیدگاه ماکرو دیزاین و میکرو دیزاین و ویژگی های آماده سازی سطح این ایمپلنت نیز پرداخته شده است. نهایتا به این نتیجه دست یافته شد که سرعت جذب ایمپلنت به استخوان در روش آماده سازی سطح SLActive نسبت به روش SLA برای ایمپلنت 3A ، در بازه زمانی دو تا هشت هفته ای حدود 20 تا 22 درصد بیشتر می باشد.

مقدمه

در طول سال ها، انسان به دنبال راهی برای جایگزین کردن دندان های از دست رفته بوده است. آثار به جا مانده نشان میدهد که از 700 سال پیش از میلاد، ساخت دندان شروع شده است و ابتدایی ترین آنها از جنس صدف  بوده است. تا کنون دندان هایی از جنس چوب، طلا و کروم ساخته شده است (Yoo,2006) . در حال حاظر ایمپلنت ها را از جنس تیتانیوم و زیرکونیا می سازند. یک رویه بسیار مهم در بدن انسان ساخت استخوان جدید و یکپارچگی میباشد. یکپارچگی، یک مرحله ی پراهمیت در پروسه ی قرار دادن ایمپلنت دندانی میباشد، در حقیقت، بدن همان حالتی را تجربه میکند که در حال ترمیم یک استخوان شکسته باشد (Bozkaya,2014) . یکپارچگی واکنش طبیعی بدن در برابر قرار دادن ایمپلنت میباشد. از ایمپلنت های ابتدایی، ایمپلنت های از جنس فولاد ضد زنگ را میتوان نام برد که با استخوان بدن سازگار بودند، اما یکپارچگی ایجاد نمیکردند. در نتیجه پس از مدتی به دلیل لق شدگی یا  خوردگی و ساییدگی باید از بدن خارج میشد و کاربرد مطلوب را نداشتند. پس از آن یک پزشک سوئدی به نام  برانمارک در طی آزمایش های خود متوجه شد که فلز تیتانیوم زیست سازگار است و همچنین فاکتور مهم یکپارچگی را نیز دارد (Scott,2007) . از جمله ویژگی های ایمپلنت های تیتانیومی؛ لق شدگی، خوردگی و زنگ زدگی بسیار پایین آن میباشد. اما مهمترین ویژگی آن، تحمل بار مکانیکی بالا است. در نتیجه این فلز و آلیاژهای آن را به عنوان گزینه ای مناسب برای ساخت ایمپلنت های دندانی، مفاصل ران و زانو که باید نیروهای فشاری زیادی را تحمل کنند تبدیل میکند. قسمت ثابت و رزوه دار ایمپلنت، همان قسمتی است که از جنس فلز تیتانیوم ساخته می شود. این قسمت درون فک قرار گرفته و برای جلوگیری از رشد بافت، بر روی ایمپلنت از پایه درمانی استفاده میشود. ابتدا ایمپلنت را در ناحیه ی بی دندان قرار می دهند (Hallman,2012) . در صورتی که در اثر تصادف، ضربه و یا گذشتن مدت زیادی از کشیدن دندان، استخوان تحلیل رفته باشد؛ از پیوند استخوانی استفاده میشود و پس از 6 ماه اقدام به گذاشتن ایمپلنت میکنند (Mendonça,2008) . پس از قرار دادن ایمپلنت در استخوان فک، با استخوان سازی سلول های استخوان ساز در سطح ایمپلنت، استخوان فک به ایمپلنت جوش میخورد. فرایند جوش خوردن معمولا 3 تا 4 ماه طول می کشد. ایمپلنت در ایران، به تدریج از دهه 1360 خورشیدی به علت احتیاج ایجاد شده پس از دوران جنگ تحمیلی و نیاز جانبازان و مجروحین برای جایگزینی دندان های از دست رفته، رواج یافت و به دلیل استقبال از عملکرد آن، امروزه رشد و توسعه چشمگیر آن در مجامع پزشکی و علمی ایران دیده می شود (Shalabi,2006) . این رشد فزاینده ناشی از این واقعیت است که بیماران به مرور پذیرفته اند که با استفاده از ایمپلنت های دندانی، نه تنها دندان های از دست رفته، به بهترین وجهی جایگزین میشوند، بلکه مشکلاتی نظیر جویدن نامناسب، بدی تکلم و حتی عدم اعتماد به نفس که اکثرا در درمان هایی نظیر پروتز کامل یا پارسیل مشاهده میشود، به نحو مناسبی جبران می گردد (Anil,2011) . از طرف دیگر می بایستی اذعان کرد که این رشد فزاینده برای قرار دادن ایمپلنت، باعث شده است که به مرور زمان بر تعداد دندان پزشکانی که تمایل به استفاده از این روش در کلینیک شخصی خود دارند، نیز افزوده شود. به طوری که در 20 سال گذشته، میزان درمان های ایمپلنت دندانی در سراسر دنیا به تعداد بیش از یک میلیون ایمپلنت در هر سال رسیده است (Rupp,2011) . سازمان های متعدد دستورالعمل هایی برای استاندارد سازی مواد به کار رفته در ساختار ایمپلنت ارائه نموده اند. عوامل متعددی میتوانند بر یک درمان موفق با ایمپلنت دندانی تاثیرگذار باشند، از مهمترین این عوامل میتوان به تاثیر طراحی هندسی ایمپلنت بر استحکام فصل مشترک ایمپلنت استخوان و خواص مکانیکی نوع ماده به کار رفته در ساخت ایمپلنت اشاره کرد. همچنین امروزه پژوهش های بسیاری در زمینه ی بهبود خواص مکانیکی ایمپلنت های نانوساختار در حال انجام است. لازمه ی بررسی عوامل موثر در استحکام ایمپلنت ها از دیدگاه طراحی هندسی و انتخاب مواد، شناخت ساختمان ایمپلنت و سیستم های بارگذاری در محیط دهان است(Wennerberg,2011) .

در همین راستا، شرکت درین کاشت مانا در کشور ایران، با هدف بهینه و بروز کردن و ارتقای کیفیت در زمینه تولید ایمپلنت های دندانی شروع بکار نمود. نتیجه ی این تلاش تولید سه برند 3A و DPI و DRI بوده که افتخاری برای کشور از نظر ایرانی بودن و کیفیت بالا و قابل رقابت بودن آن با برندهای مطرح دنیا و بی نیاز نمودن کشور به واردات این متریال به لحاظ کمیت میباشد.

روش تحقیق

مدل ایمپلنت مورد نظر

به منظور بررسی ویژگی های سیستم ایمپلنت 3A ، ابتدا به شرح جزئیات ساختاری و طراحی این مدل ایمپلنت در این پژوهش، پرداخته شده است. تطابق کامل بخش کانکشن ایمپلنت های 3A شرکت درین کاشت مانا، با بسیاری از برندهای موجود حال حاضر، امتیاز ویژگی های برای فیکسچرها و قطعات پروتزی محسوب میشود. در این نوع از فیکسچر، سه میلی متر کریستالی سیلندری شکل و تنه و قسمت اپیکالی، کاملا تِیپر میباشد و به لحاظ ماکرو دیزاین، فیکسچر را برای فک فوقانی بسیار مطلوب میسازد. شکل، ساختار و جزئیات اندازه گیری ابعاد مختلف این مدل از ایمپلنت را نمایش میدهد.

ماده سازی سطح ایمپلنت

فلز تیتانیوم از فلزات غیر گرانبها محسوب میشود و هزینه بالای آن به دلیل مراحل متعدد تولید از جمله آماده سازی سطح آن میباشد. ابتدا فلز تیتانیوم توسط حرارت دیدن به گرید مورد نظر رسیده و یا اینکه ابتدا آلیاژ آن تهیه میشود و سپس از آن مفتول هایی با قطرهای لازم ساخته شده که این قطرها به اندازه قطر ایمپلنت هایی است که باید تولید شوند (Mamalis,2011) . بعد از این مرحله، مفتول های ساخته شده به طول های مورد نظر تقسیم میشوند که این، اندازه ی طول ایمپلنت دندانی را تعیین میکند. از این قسمت به بعد هزینه تولید ایمپلنت بالا میرود زیرا قطعات برش خورده باید تک به تک به ماشین CNC وصل شده و سطح خارجی و داخلی آن تراشیده شوند. در شکل، دستگاه CNC مخصوص تراش ایمپلنت نشان داده شده است.

بعد از این مرحله به دلیل تقریبا صاف بودن سطح ایمپلنت ها، باید سند بلاست شوند که برای این کار از اکسید آلومینیوم استفاده میشود. برای کیفیت بهتر، پودر مصرف شده از یک سو وارد مخزن سند بلاست شده و توسط ساکشن بعد از عملیات از سوی دیگر خارج میشود (Alfarsi,2014) . ساختار و سطح انواع فیکسچر بر روی تعامل میان فلز و بافت های زنده تاثیر گذار خواهد بود. یکی از دلایل اصلی برای تغییرات سطح ایمپلنت ها، کاهش زمان جوش خوردن آنها میباشد. سطح فیکسچر، تنها قسمتی است که در تماس با محیط بیولوژیکی بدن (استخوان) بوده و مستقیما بر روی پاسخ استخوان تاثیر گذار میباشد. یک لایه سطحی خاص بر روی فیکسچر مورد نیاز است تا سطح عملکردی استخوان به فیکسچر را بالا برده و نهایتا استرس و نیروهای وارد شده به ایمپلنت بتوانند به سادگی به استخوان انتقال یابند (Schlegel,2013) . این پوشش سطحی، باعث بالا رفتن رسوب استخوان بر روی ایمپلنت میشود که شامل تغییرات مکانیکی (ماشین کردن یا سند بلاست کردن)، تغییرات شیمیایی(اسید شویی کردن)، تغییرات الکتروشیمیایی (اکسیداسیون آندیک)، تغییرات خلاء (وکیوم)، درمان های حرارتی و یا درمان های لیزری میباشد. این تغییرات باعث کنترل رشد و فعالیتهای متابولیک سلول های استخوان ساز  میشود. زبری سطح، باعث بالا رفتن (TGF-B) که یک هورمون رشدی است، خواهد شد و مستقیما باعث افزایش یکپارچه سازی میشود (Jinno,2004) . شکل نمونه ای از سطح ایمپلنت سند بلاست شده را تا فوکوس پنج هزار برابری نشان میدهد. از آنجایی که در درمان ایمپلنت دندان، شکل گیری استخوان قوی، بسیار حیاتی است؛ با این عملیات، تشکیل استخوان در خلل و فرج فیکسچر، بهتر صورت گرفته و فیکسچر به استخوان بیشتر جوش میخورد که همان طور که پیشتر اشاره گردید به این پدیده یکپارچگی گفته می شود. در یکپارچگی، درگیری به اندازه ای  زیاد است که تیتانیوم به استخوان کاملا جوش خورده به نظر میرسد؛ به طوری که بعد از زمان یکپارچگی فیکسچر به استخوان، حدود 422 نیوتن نیرو لازم است تا ایمپلنت از استخوان جدا شود. روش های آماده سازی سطوح  مختلفی برای افزایش جوش خوردن و یکپارچگی ایمپلنت به استخوان فک در دهه های گذشته مورد آزمایش قرار گرفته اند. از این میان به چند نمونه از معروف ترین و کاربردی ترین آنها در ادامه پرداخته شده است.

آماده سازی سطح ایمپلنت به روش های SLA و SLActive

سطح 2A یا SLA برگرفته از عبارت Sand blasted Long grit Acid etched است که روشی برای سند بلاست کردن ایمپلنت میباشد. حرف S مخفف Sand blast که در اینجا به معنای پاشش ذرات آلومینا میباشد. حرف L مخفف Large grit به معنای دانه های درشت سند بلاست و حرف A مخفف Acid etched است که به معنای شست و شوی اسیدی میباشد. در این روش، تیتانیوم بعد از سند بلاست شدن، برای اسید شویی ارسال میشود. اسید شویی توسط اسید هیدروکلریک و اسید سولفوریک انجام میشود. نتیجه آن خشونت سطحی ایده آل و جوش خوردن بهتر فیکسچر به استخوان و از بین رفتن مواد بر روی سطح فیکسچر میباشد. در این مرحله، برای اینکه داخل فیکسچر آسیب نبیند، باید سطح داخلی آن توسط تفلون پوشانده شود که انجام این مرحله مستلزم صرف زمان و هزینه زیادی میباشد (Elkhaweldi,2014) . در کنار این روش، روش دیگری به نام 3A یا SLActive که مختصر شده ی عبارت Sand blasted Long grit Acid etched Active میباشد، نیز وجود دارد. در روش آماده سازی سطح SLActive ، با افزایش کانی سازی، به تشکیل استخوان سرعت بیشتری بخشیده میشود و اتصال استخوان با  ایمپلنت، بهتر انجام میپذیرد. ایمپلنت های دندانی با پوشش های سطحی SLA و SLActive به یک روش تولید میشوند. تنها تفاوت آنها در آخرین مرحله فرایند تولیدشان نهفته است. ایمپلنت های SLA پس از سند بلاست و شست و شوی اسیدی یا اصطلاحا اچ کردن، خشک شده و آماده استفاده میباشند. در حالی که ایمپلنت های  SLActive ، پس از اچ کردن، تحت شرایط محافظت گاز 2N 2 درصد از / و در محلول 9 NaCl (محلول نمکی) که ایزوتونیک است (به این معنی که نه باعث تورم سلول ها میشود نه سبب چروکیدگی آنها)، ذخیره میشود (Lin,2011) . نکته اساسی در بهبود ایمپلنت دندان، نحوه شکل گیری لخته خون بر روی ایمپلنت است. همان طور که در شکل، نشان داده شده است؛ ویژگی هایی مانند فعالیت شیمیایی بالا و آبدوستی سطح SLActive ، سطح وسیع تری برای جذب پروتئین خون و ایجاد شبکه فیبرینی ایجاد میکند. این حالت ایده آل ترین وضعیت برای تشکیل لخته خون و شروع فرآیند بهبود است (Gangappa,2016) . این تکنولوژی زمان شش تا هشت هفته ای بهبود در SLA را به سه تا چهار هفته کاهش میدهد. معمولا عدم موفقیت در ایمپلنت دندان، در مراحل اولیه بهبود، یعنی دو الی چهار هفته اول پس از کاشت ایمپلنت رخ میدهد. سطح SLActive همچنین میتواند در موارد ابتلا به پوکی استخوان، ترمیم استخوان و پیوند استخوان با فیکسچر را سرعت بخشد (Mangal,2011)

سطح SLActive در مقایسه با سطوح معمولی آب گریز SLA ” اتصال استخوان با ایمپلنت (BIC) و چگالی استخوانی بیشتری را فراهم می کند. بعد از طراحی ایمپلنت (ماکرو دیزاین) که تاثیر زیادی در پرایمری استبیلیتی و ماندگاری و تقسیم نیرو های وارده و غیره دارد. و میکرو دیزاین و مدیریت اکسیداسیون سطح ایمپلنت سبب افزایش سطح تماس با استخوان و سریع تر و مداوم تر و ماندگارتر شدن یکپارچگی و استقرار لایه محکم اکسید تیتانیوم میگردد. یکی از روش های درمان سطح که طرفداران زیادی داشته و نتایج ان اثبات شده است، انجام روش SLA میباشد که سبب پروزیته زیاد در سطح ایمپلنت میگردد. همچنین انجام آنودایزینگ سطح، برای گسترده کردن اکسید تیتانیوم مورد علاقه، بر روی سطح ایمپلنت میباشد و همچنین این اواخر انجام روش های SLActive که  سبب اکتیو شدن سطح و هیدروفیلیسیتی و در نتیجه جذب سریع خون و ایجاد تماس با خون و تشکیل استخوان سریع تر میگردد، به جای روش های معمولی مورد استفاده قرار میگیرد.

در ابتدا مروری بر مزایای این دو روش، هدف از درمان سطح را بیشتر نمایان میسازد. تکنولوژی نوآورانه SLActive با  اهداف ذیل طراحی شده است. ابتدا به خصوصیات هیدروفیلیسیتی سطح پرداخته میشود. به طور کلی تر شوندگی سطح می تواند روی چهار قسمت اصلی از سیستم بایولوژیکی بدن انسان تاثیر بگذارد (Hisbergues,2009) .

• چسبندگی پروتئین ها و مولکول های بزرگ به سطح، فرایندی سریع است که در حد میلی ثانیه پس از قرار گیری ایمپلنت فعال میشود. در این مرحله پروتئین ها و دیگر مولکول های بزرگ چسبش به سطح را آغاز میکنند که میزان آن، تحت تاثیر ویژگی های سطحی ماده مورد نظر است. ترشوندگی میتواند باعث جذب پروتئین ها و یا هدایت بقیه عوامل و تحریک کننده ها به سطح شود. معمولا آبدوستی میتواند قدرت پیوند و میزان پروتئین های چسبیده به سطح سازگاری و جهت دهی آنها را تحت تاثیر قرار دهد (Apratim,2015) .

•  تعامل سلولهای بافتی با سطح، نانو توپوگرافی سطح میتواند باعث تعدیل پاسخ سلول های بافت نرم شود. این پاسخ ممکن است مختص به ساختار نانوی سطح و مستقل از بقیه موارد باشد. سطوح  آبدوست توانایی افزایش 10 تا 20 درصدی سلول ها را دارند (osyn,2012) .

•  چسبندگی باکتریایی یا عفونتهای مربوط به بایو مواد در موارد بسیار کمی دیده میشود، ولی در صورت بروز عفونت میتواند خطرهای جدی را در پی داشته باشد. باکتری های آبگریز تمایل دارند که به مواد آبگریز بچسبند و به همین صورت باکتری های آبدوست متمایلند به سطوح آبدوست بچسبند. مطالعات نشان  داده است که چسبندگی باکتری ها به سطوح آبدوست تقریبا 92 % کمتر از سطوح دیگر است (Meiller,2012) .

•  نرخ تجمیع استخوان در داخل بدن و اثر آبدوستی روی ایمپلنت های تجاری با در نظر گرفتن تشدید استخوان سازی اولیه بسیار مهم است. در این حالت زمان درمان و زمان بازگشت بیماران به زندگی عادی، از چند ماه به چند هفته کاهش مییابد. سطوح آبدوست تشکیل استخوان بهتری را نسبت به سطوح آبگریز نشان میدهند. از این ویژگی میتوان برای افزایش موفقیت و کاهش زمان درمان برای سالمندان استفاده کرد. زیرا سطح آبدوست سطح تماس استخوان ایمپلنت بسیار بیشتری را از خود نمایش میدهد (Esposito,2012) .

•  یکی از ویژگی های سطح که بر قابلیت های بایولوژیکی تاثیر میگذارد، قابلیت ترشوندگی سطح است که به انرژی سطح جسم مربوط میشود و برای اندازهگیری آن به صورت غیر مستقیم از اندازه گیری زاویه  تماس استفاده میشود. سطوح آبدوست باعث افزایش چسبندگی، تکثیر و تقسیم سلولی میشوند و معدنی شدن استخوان را بهبود می بخشند؛ در حالی که سطوح آبگریز این ویژگی را ندارند. برای ایجاد زبری ها با سایز میکرو، از فرایندهایی از جمله سند بلاست، اسید شویی و آنودایز استفاده میشود (Arora,2017) .

سطح ایمپلنت های محصولات تولیدی شرکت درین کاشت مانا تحت عنوان برندهای 3A / DRI / DPI طی دو پروتکل کاملا مجزا از هم، به دو شکل SLA و SLActive انجام میشود. در توضیح روش اول سطح (SLA) ، ابتدا با پارتیکول هایی از جنس های مختلف مثلا اکسید الومینیوم و یا اکسید تیتانیوم و یا مواد قابل حلی از نوع  هیدروکسی اپاتاید و یا از ترکیبات سولفات و یا فسفات که با فشار های متناسب با خواست بر سطح تنه ایمپلنت پاشیده و سبب تخلل در سطح ایمپلنت میگردد. اندازه و عمق حفره ها بر روی سطح ایمپلنت متناسب با قطر و  سختی پارتیکول سند بلاست و شدت و مقدار پاشش میباشد. در شرکت درین کاشت مانا از پارتیکولهای 150 میکرونی اکسید آلومینیوم با 5 بار فشار هوا توسط دو نازل بصورت اتوماتیک بر روی سطح ایمپلنت که با سرعت 50 دور در دقیقه به صورت محوری در حال چرخش میباشد با تایید تصاویر میکروسکوپ الکتروني و نمودار حاصله حفره هايي به تعداد 12 عدد در هر ميليمتر مربع به عمق متوسط 4 ميکرون ايجاد ميکند. که کاملا مطابق با استاندارد ايمپلنت هاي قرار گرفته در کاتگوري پروزيته های متوسط نه خشن قرار ميگيرد که بسيار ايده ال است. و با
زبري سطوح ايمپلنت هايی با برندهای شناخته شده از جمله ITI مطابقت دارد. شکل زیر، به ترتيب نمايي از دستگاه سند بلاست و شست و شوي شرکت درين کاشت مانا را نمايش ميدهد.

یکی از موارد بسیار مهم و حیاتی در صورتی که از اکسید آلومینیوم جهت سندبلاست استفاده میگردد، تمیز کردن  سطح ایمپلنت از ذرات و پارتیکول های به جای مانده بر روی سطح از اکسید آلومینیوم میباشد که در شرکت درین کاشت مانا با استفاده از دستگاه شست و شوی اتوماتیک و استفاده از شست و شوی سرد و داغ، با ایجاد انبساط و انقباض بر روی سطح باقیمانده های اکسید آلومینیوم را کاملا تمیز مینماید.

انجام عملیات اچینگ در دو مرحله ابتدایی توسط اسید HF به تناسب پاتند مربوطه که ضمن پاکسازی سطح و لایه  برداری در حد میکرون است صورت میپذیرد. در آماده شدن سطح برای مراحل بعدی اچینگ، سطح ایمپلنت نیز از  باقیمانده های احتمالی ذرات پارتیکلی اکسید آلومینیوم پاک سازی شده و بعد از این مرحله تست عکسبرداری از سطح ایمپلنت زیر میکروسکوپ الکترونی موید انجام میشود. یکی از اصلی ترین مرحله در درمان سطح لایه  گستری اکسید بر روی سطح در دو مرحله است که مرحله اول آن با اسید موریاتیک با دمای 70 درجه میگیرد که  میکرو پروزیتی بالایی را در سطح ایمپلنت ایجاد کرده و در مرحله بعدی توسط آنودایزینگ لایه ای به ضخامت 90 انگستروم اکسید بر روی تیتانیوم ایجاد مینماید که بسیار با ثبات میباشد. در شکل زیر، سطح ایمپلنت بعد از انجام عملیات سند بلاست توسط اکسید آلومینیوم نشان داده شده است. در نهایت امر، بسته بندی نهایی محصول  ایمپلنت نیز صورت خواهد پذیرفت.

بحث و نتیجه گیری

سطح ایمپلنت های SLA که بلافاصله بعد از قرار گرفتن در محیط اسید موریاتیک و بعد از آن در دستگاه آنودایزینگ آب دوست بودند، در مدت زمان کمتر از چند دقیقه تبدیل به سطح آبگریز میشوند. این در حالی است که سطح  ایمپلنت های SL3A شرکت درین کاشت مانا، بلافاصله بعد از قرار گرفتن در محیط اسید موریاتیک و دستگاه آنودایزینگ و تثبیت 90 انگسترومی اکسید تیتانیوم پایدار در سطح ایمپلنت، در محیط عاری از اکسیژن و زیر فشار  گاز نیتروژن قرار داشته و تا انتهای مرحله بسته بندی و بعد از آن، تماس سطح ایمپلنت با اکسیژن و هوای آزاد قطع می گردد. این امر سبب میشود که علاوه بر عدم آلودگی سطح ایمپلنت با ذرات و پارتیکول های هوا و کربن موجود در هوا، به هر اندازه ای هیدروفیلیستی سطح ایمپلنت تغییر نیابد و تا هر زمانی که ایمپلنت در داخل محلول اکتیواتور قرار دارد، هیدروفیلیسیته حفظ شود. خاصیت هیدروفیلیسیتی سطح ایمپلنت های شرکت درین کاشت  مانا سبب جذب املاح به صورت یکسان در تمام سطح و تمام پستی و بلندی های روی سطح ایمپلنت میگردد. همچنین، پاکی سطح ایمپلنت که فاقد هر گونه ذرات کربن و باقیمانده و لاشه میکروب ها در روی سطح میباشد؛  باعث میشود تا واکنش محکمی مابین اکسید تیتانیوم و املاح خون، شکل گرفته و استخوان سازی یکسانی بر روی تمام سطوح ایمپلنت ایجاد شود. ذرات کربن در تمام فضاهای دارای اکسیژن به صورت مخلوط موجود میباشد. حتی در فضای داخل کلین روم. یکی از مهمترین موارد در جذب سریع املاح و یون های موجود در خون، هیدرو فیلیسیته بودن سطح ایمپلنت میباشد تا بتواند آب و املاح را به سمت خود جذب نماید و یا به عبارتی سطح آب دوست باشد. نشستن ذرات کربن بر روی سطح ایمپلنت، فضای مردهای روی سطح ایمپلنت ایجاد میکند که بعد از نشست، قابل تمیز کردن نیست. این فضاهای مرده مانع از اتصال سلول های استخوانی بر روی سطح ایمپلنت میگردند و به عبارتی خاصیت زیست پذیری را کاهش میدهند؛ به طوری که در بعضی برندها این مقدار به 30 % کل سطح ایمپلنت نیز میرسد. بنابراین غیر اکتیو بودن سطح ایمپلنت با مقادیر تماس استخوانی با ایمپلنت، رابطه ای  مستقیم دارد. به همین علت در این پژوهش به جز بررسی نمونه SLA ، از نمونه ی SLActive که فعال میباشد،  استفاده شده است. شکل زیر، درصد تمایل اتصال استخوان به ایمپلنت در هفته های سپری شده پس از  کارگذاری ایمپلنت در لثه بیمار، برای روش های اشاره شده ی آماده سازی سطح ایمپلنت (SLA و
SLActive ) را نشان میدهد. همان طور که مشاهده میشود، سرعت جذب ایمپلنت به استخوان در روش SLActive  نسبت به روش SLA در بازه زمانی دو تا هشت هفته حدود 20 تا 22 درصد بیشتر میباشد.

درین کاشت مانا بزرگترین تولید کننده ایمپلنت های دندانی در ایران

جهت خرید ایمپلنت های ایرانی 3a با این شماره تماس بگیرید یا جهت خرید آنلاین روی لینک زیر کلیک کنید

شماره تماس : 02126855680

خرید آنلاین : فیکسچر

                قطعات پروتزی