شناسایی تیپهای مختلف استخوان جهت تخمین طول ایمپلنت

شناسایی تیپهای مختلف استخوان جهت تخمین طول ایمپلنت

آنالیز انتقال نیرو در محل اتصال استخوان به ایمپلنت قدم ضروری در تحلیل کلی بارگذاری بوده و موفقیت و یا شکست ایمپلنت را مشخص میکند. ساختار استخوان به دو قسمت: بیرونی یا کورتیکال که بسیار محکم و متراکم میباشد و ترابکولار که به صورت شبکه ای بوده و ریشه دندان را در خود جای میدهد، تقسیم بندی میشود. مهمترین نیروهایی که در محیط دهان به یک دندان وارد میشوند، تنش های ناشی از جویدن است که در همه ی جهات به صورت چرخ های همراه با افت و خیز میباشد. در مرتبه ی بعدی، تنش های ناشی از روی هم فشردن دندان ها، حرکت زبان روی دندان ها و باز و بسته شدن دهان، هنگام سخن گفتن اهمیت دارند. نیروهای اکلوزال همان نیروهای ناشی از جویدن میباشند که به قسمت بدنه ی ایمپلنت وارد میشوند و ماهیت فشاری دارند، درحالی که نیروهایی که از جانب صورت و زبان وارد میشوند، ماهیتی برشی دارند. نیروهای مزیال از طریق
دندانهای مجاور بر بدنه ی ایمپلنت وارد شده و موجب کشش آن میشوند. نیروهای دیستال از جانب دندان های پشتی وارد شده و ایمپلنت را تحت کشش قرار میدهند. ماهیت نیروهای وارده به یک ایمپلنت فقط به صورت کششی، فشاری و برشی نیست، بلکه دندانهای مجاور نیز میتوانند به ایمپلنت کاشته شده در دهان نیروی گشتاوری اعمال کنند. شکل (2-12) جزئیات ساختار دندان و اعمال نیروها به یک ایمپلنت را نشان میدهد.

درین کاشت مانا بزرگترین تولید کننده ایمپلنت های دندانی در ایران

انواع تیپ بندی های استخوان، باعث اهمیت انتخاب و نحوه کارگذاری ایمپلنت درون لثه خواهد شد که در ادامه شرح داده شده است. رایج ترین نوع استخوان در فک پایین، تیپ یک و دو در ناحیه قدام و تیپ سه در ناحیه خلف میباشد. برای فک بالا شایعترین نوع استخوان، تیپ دو و سه در قدام و تیپ چهار در خلف میباشد.

• تیپ یک استخوان: این استخوان بسیار متراکم بوده و پیچش ایمپلنت درون آن به سختی انجام میشود. بنابراین اندازه حفره ایجاد شده باید نزدیک به اندازه ایمپلنت باشد تا تنش، بیش از حد بین فیکسچر و استخوان وجود نداشته باشد و فیکسچر دچار ساییدگی نشود.

• تیپ دو استخوان: این نوع استخوان نیز دارای تراکم بالایی بوده و حفره بایستی به اندازه فیکسچر ایجاد شود، با این تفاوت که برای گیر مناسب فیکسچر، دریل آخر فقط در ناحیه فوقانی استخوان اعمال میگردد.

• تیپ سه استخوان: این نوع استخوان، تراکم کمتری نسبت به تیپ یک و دو دارد و برای این نوع استخوان باید آخرین دریل حذف شود تا پیچش ایمپلنت باعث افزایش تراکم استخوان و گیر مناسب گردد.

• تیپ چهار استخوان: این استخوان، کم تراکمترین نوع استخوان است که از دریل فقط برای ایجاد یک روزنه جهت ورود فیکسچر استفاده میشود و بقیه حفره توسط خود فیکسچر ایجاد میشود.

• تیپ پنج استخوان: این استخوانی است که هنوز کاملا شکل نگرفته و فقط زمانی میتوان در آن ایمپلنت کرد که استخوان پر تراکمی مانند پودر استخوان به آن اضافه شود تا بتوان فیکسچر را به آن متصل کرد.

دیگر تجهیزات (لابراتواری) مرتبط به کارگذاری ایمپلنت

برای کارگذاری و جراحی دندان در حین جراحی و در زمان ساخت رستوریشن در لابراتوار، به تجهیزات و ابزاری نیاز میباشد که در ادامه به شرح آنها پرداخته شده است.

درین کاشت مانا بزرگترین تولید کننده ایمپلنتهای دندانی در ایران